Uff! I po świętach! Ale co to za święta bez tradycyjnego dyngusa? A tu jeszcze wciąż powinno się pozostawać w domu...
Dlatego zapraszamy Państwa na wirtualny spacer po Grodnie, mieście kiedyś lubianym przez polskich królów (zwłaszcza Kazimierza Jagiellończyka i Stefana Batorego), tłumnie odwiedzanym przez szlachtę w czasie obrad sejmu Reczypospolitej (zwoływano tu co trzeci sejm walny). A w latach 1894-1910 mieszkała tu i tworzyła Eliza Orzeszkowa. I chociaż dzisiaj częściej słychać tu mowę rosyjską i białoruską niż polską, to Grodno o swjej pisarce nadal pamięta.
Idąc tropem autorki „Nad Niemnem”, pierwsze kroki skierujemy do muzeum, które mieści się przy ulicy jej imienia i ma siedzibę w domu, który był jej mieszkaniem w ostatnich latach życia.
Po muzeum (Дом-музей Элізы Ажэшка) oprowadzi nas jego pracownica, pani Ilona Beliawska, która, choć młoda, ma także związane z pisarką własne wspomnienia. Tak mówi, na przykład, wskazując jeden z jej fotograficznych portretów:
Dlatego zapraszamy Państwa na wirtualny spacer po Grodnie, mieście kiedyś lubianym przez polskich królów (zwłaszcza Kazimierza Jagiellończyka i Stefana Batorego), tłumnie odwiedzanym przez szlachtę w czasie obrad sejmu Reczypospolitej (zwoływano tu co trzeci sejm walny). A w latach 1894-1910 mieszkała tu i tworzyła Eliza Orzeszkowa. I chociaż dzisiaj częściej słychać tu mowę rosyjską i białoruską niż polską, to Grodno o swjej pisarce nadal pamięta.
Idąc tropem autorki „Nad Niemnem”, pierwsze kroki skierujemy do muzeum, które mieści się przy ulicy jej imienia i ma siedzibę w domu, który był jej mieszkaniem w ostatnich latach życia.
Po muzeum (Дом-музей Элізы Ажэшка) oprowadzi nas jego pracownica, pani Ilona Beliawska, która, choć młoda, ma także związane z pisarką własne wspomnienia. Tak mówi, na przykład, wskazując jeden z jej fotograficznych portretów:
„Kiedy moja babcia jeszcze żyła, wspominała Elizę Orzeszkową, bo ją znała. Nie osobiście, ale z widzenia. Mówiła, że wyróżniała się w otoczeniu. Była zawsze modnie ubrana, na czarno, siwowłosa, o cichym głosie. Zdaje się, że z tym cichym głosem miała problem, bo kiedy ktoś, kto zbierał głosy sławnych ludzi, przyjechał do niej, to nie mógł jej nagrać. Tak wzruszyła całą sytuacją, że przy tym cichym głosie, nawet próba mówienia głośnego niewiele dała”.
I jeszcze jeden smakowity szczegół, który daje świadectwo temu, jaki był stosunek mieszkańców Grodna do Orzeszkowej:
„O tym, że była w Grodnie lubiana i szanowana, świadczy na przykład taki fakt. Dom, w którym mieszkała, znajdował się przy ulicy bardzo hałaśliwej, wiodącej do dworca kolejowego. Kiedy w ostatnim roku życia pisarka chorowała, gubernator miasta zalecił wysłanie tej drogi słomą, żeby hałas przejeżdżających pojazdów chorej nie przeszkadzał. Przez rok, każdego ranka wyściełano ulicę słomą na nowo”.
Otwierając zdjęcia w poniższej galerii, znajdziecie się Państwo w tym muzeum. Kilku fotografiom towarzyszą komentarze uroczej przewodniczki. Są też informacje i zdjęcia z innych części Grodna, w których są miejsca związane z naszą pisarką (pomnik, cmentarz, muzeum-apteka!).
I jeszcze jeden smakowity szczegół, który daje świadectwo temu, jaki był stosunek mieszkańców Grodna do Orzeszkowej:
„O tym, że była w Grodnie lubiana i szanowana, świadczy na przykład taki fakt. Dom, w którym mieszkała, znajdował się przy ulicy bardzo hałaśliwej, wiodącej do dworca kolejowego. Kiedy w ostatnim roku życia pisarka chorowała, gubernator miasta zalecił wysłanie tej drogi słomą, żeby hałas przejeżdżających pojazdów chorej nie przeszkadzał. Przez rok, każdego ranka wyściełano ulicę słomą na nowo”.
Otwierając zdjęcia w poniższej galerii, znajdziecie się Państwo w tym muzeum. Kilku fotografiom towarzyszą komentarze uroczej przewodniczki. Są też informacje i zdjęcia z innych części Grodna, w których są miejsca związane z naszą pisarką (pomnik, cmentarz, muzeum-apteka!).
Dom-Muzeum Elizy Orzeszkowej w Grodnie
Pani Ilona Beliawska na tle kompozycji z ziół tworzonych przez E. Orzeszkową
