Stanisław Dróżdż (1939‒2009) ‒ przedstawiciel polskiego nurtu poezji konkretnej, a zarazem jeden z najbardziej znaczących artystów polskiej awangardy lat 60. i 70. XX wieku. Mieszkał i działał we Wrocławiu. Tworzył prace z pogranicza poezji i sztuk wizualnych, które były jednocześnie obrazem i tekstem, a sam autor określał je terminem „pojęciokształty”. Łączył w nich symbole językowe z systemami matematycznymi. W swojej twórczości artysta nieustannie powracał do problematyki czasu, przemijania. Efekt wizualny wykorzystywał do wzmocnienia oddziaływania słowa. Na marginesie warto dodać, że w 1968 roku miał swoją wystawę także w naszej Bibliotece.
Poezja konkretna to nurt wykorzystujący zapis językowy jako tworzywo wizualne w taki sposób, by wydobyć funkcję jego materialności, czyli wykorzystać jego jakości wizualne. Angielski termin „concrete poetry” często tłumaczony jest dosłownie jako „poezja betonowa”. Wersje prac Stanisława Dróżdża wykonane z betonu lub przeniesione bezpośrednio na mury budynków realizują ów postulat materialności tekstu również w sensie dosłownym.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Rozmowy na temat twórczości autora będą przebiegać w oparciu o książki dostępne w zbiorach naszej Biblioteki:
► Poezja konkretna: wybór tekstów polskich oraz dokumentacja z lat 1967–1977, Wrocław: Akademicki Ośrodek Kalambur, 1978
►Tadeusz Sławek, Między literami: szkice o poezji konkretnej, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1989
► Małgorzata Dawidek Gryglicka, Odprysk poezji: Stanisław Dróżdż mówi = A piece of poetry: conversations with Stanisław Dróżdż, Korporacja Ha!art, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2012
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Więcej o Stanisławie Dróżdżu >>
