Oto, jak on sam wspomina ten pobyt i objaśnia, w jaki sposob powstawały zdjęcia prezentowane na wystawie:
„Posiadanie dobrej wiedzy z telekomunikacji oraz wystarczającej znajomości języka francuskiego, aby móc tłumaczyć studentom o zawiłości telekomunikacji pozwoliły mi zatrudnić się w Instytucie Telekomunikacji w Oranie. Pracowałem tam w latach 1979–1988.
Oran okazał się dobrym punktem wypadowym na pustynię. Już w czasie pierwszej wyprawy okazało się, że można ją polubić. Moja małżonka, Wiktoria, też doznała tego uczucia i dlatego prawie wszystkie wolne chwile spędzaliśmy w tych trudnych, ale pięknych okolicach. Okazało się, że pustynia to nie tylko piasek.
Podczas pustynnych wędrówek dosyć często wykorzystywaliśmy aparaty fotograficzne, czego efektem są niezłe zbiory zdjęć, którymi możemy się dzielić z ludźmi ciekawymi świata”.
