Rafał Werszler urodził się w 1968 r. we Wrocławiu. W 1993 r. uzyskał z wyróżnieniem dyplom magistra sztuki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Był stypendystą ministra kultury i sztuki. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1993 r. plastyk w Dolnośląskiej Bibliotece Publicznej we Wrocławiu (od 2000 r. kierownik Działu Poligrafii). W latach 2000-2009 brał aktywny udział w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych we Wrocławiu. Zajmuje się: sztuką włókna, rysunkiem, grafiką artystyczną, wydawniczą, ekslibrisem, fotografią, filmem dokumentalnym i artystycznym, szkłem unikatowym, rzeźbą, malarstwem, batikiem, satyrą, aranżacją przestrzeni wystawienniczej, designem. Pisze felietony historyczne i wiersze. Swoje prace pokazywał na 24 wystawach indywidualnych i licznych wystawach zbiorowych – krajowych i zagranicznych. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień.
Artysta o wystawie:
„Techniką wyplatania zainspirowałem się podczas warsztatów na Międzynarodowym Sympozjum Sztuki Włókna - Warsztat Twórczy Kowary w 2012 r. Od tego czasu przetwarzanie materiału recyklingowego, jakim jest papier gazetowy, stało się jednym ze sposobów mojej wypowiedzi artystycznej. Formowanie tego materiału poprzez stosowanie różnych splotów dało mi możliwość nadania im przestrzennego charakteru. Zastosowałem tradycyjne sploty tkackie oraz własne, podkreślające trójwymiarowość form. Moje obserwacje jako portrecisty - rysownika przekształciłem w rzeźbiarskie formy. Od wielu lat intryguje mnie mimika ludzkiej twarzy, która tu stała się tematem przewodnim w kreowanych przeze mnie papierowych pracach. W dzieciństwie nieodłączna była mi plastelina, na studiach rzeźbiarskie fascynacje realizowałem w formach szklanych. Teraz papier, materię przeciwstawną wobec szkła, zmuszam do plastycznego działania. I choć szkło tworzy się z ognia, a papier w ogniu ginie, oba te materiały są bardzo trwałe, jeśli się o nie odpowiednio dba.
Moje maski łączą w sobie tkaninę, rzeźbiarstwo i poszukiwania w obrębie portretu. Posługuję się wyselekcjonowanym materiałem makulaturowym, tym samym moja twórczość bliska jest sztuce recyklingu, lecz wyłącznie jako materii. Kreując obiekt, masę wykorzystuję jako materiał sam w sobie, tworzony od podstaw i każdorazowo indywidualnie traktowany. W maskach uwidaczniam wyrazy ludzkiej twarzy, czasami lekko ironicznie, ale też z akcentowaniem groteskowych elementów. Nie satyryczność jednak jest dla mnie istotna, ale uchwycenie w tym materiale różnorodności. Przygotowanie ekspozycji to długotrwały proces. Zajął mi ponad dwa lata. W trakcie powstawania masek, pojedyncze rzeźby prezentowałem na kilku zbiorowych, międzynarodowych wystawach”.
Przeczytaj opinie o „Maskach” i obejrzyj więcej prac >>
